W połowie 1991 roku, w Japonii rozpoczęto produkcję siódmej generacji modelu Corolla, ale samochody te na rynek europejski trafiły wiosną następnego roku. Nowe nadwozia zostały kolejny raz powiększone. Rozstaw osi zwiększył się o 3,5 cm. a zewnętrzne powierzchnie nadwozia zostały wygładzone i zaokrąglone. Wersje dwubryłowe miały bardziej niż poprzednio pochyloną szybę tylną, jak w niektórych nadwoziach typu coupe. Typowego nadwozia coupe w tej generacji nie było.

Do napędu większych i cięższych pojazdów przewidziano trzy silniki o podwyższonych osiągach. Podstawowa wersja samochodu została wyposażona w nowy silnik o objętości skokowej 1,3 dm3. W głowicy umieszczono dwa wałki rozrządu, które sterowały pracą 16 zaworów. Większy silnik o objętości 1,6 dm3 został zmodernizowany w kierunku podniesienia osiągów i zmniejszenia hałasu. Nowy silnik o zapłonie samoczynnym miał objętość skokową powiększoną do 2,0 dm3. Modernizacja objęła również zespoły podwoziowe (zawieszenia, hamulce i koła o średnicy 14").

W 1995 roku zakończono produkcję tych pojazdów w Japonii, ale równocześnie ruszyła ich produkcja w Turcji, skąd trafiały na rynek europejski. Zmiana miejsca produkcji stała się okazją do wprowadzenie niewielkich zmian w przedniej części nadwozia.

Zakończenie produkcji samochodów siódmej generacji nastąpiło w połowie 1998 roku.